Je kent dat wel… Je beslist om een nieuwe job te zoeken dus je gaat vol goede moed solliciteren. Je zorgt voor een aantrekkelijk cv je bekijkt goed bij welke bedrijven je wel of niet wilt solliciteren, je zorgt dat je bereikbaar bent,… Toch gebeuren er soms dingen die je helemaal niet in de hand hebt. Achteraf zijn het grappige verhalen maar op het moment zelf kan het best gênant zijn.
Ik stond 10 jaar in het onderwijs toen ik besloot om een nieuwe weg in te gaan. Ik was best nerveus want het was al lang geleden dat ik nog een sollicitatiegesprek deed. Ik solliciteerde bij een aantal ‘grote’ werving- en selectiekantoren, want dat leek mij toen de meest logische stap (of niet?). Bij het eerste kantoor werd ik uitgenodigd voor een videogesprek. Hun visie kwam niet echt overeen met de mijne dus het werd niks. Bij het tweede kantoor werd ik na een videogesprek, uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek. De zenuwen gierden door m’n lichaam. Je wacht, je mag binnen, je hart slaat een aantal slagen over, je krijgt een koffie aangeboden, het gesprek begint….Het gaat vlot. Maar dan…Even drinken van de koffie… Te heet… VEEL TE HEET! De koffie vliegt bijna op de grond en het enige wat ik nog kon zeggen met een schorre stem en een verbrande tong was “Warm… Heel warm”. Ze kon er gelukkig mee lachen maar ik vond het toch gênant aangezien ik de rest van het gesprek verder gezet heb met een tongval die niet de mijne was.
Door m’n huidige werkgever werd ik gebeld NET op het moment dat ik samen met 2000 leerlingen en leerkrachten een evacuatieplan aan het uitvoeren was omdat er sprake was van een bommelding in Aarschot. De combinatie van het onverwachte en de hoeveelheid paniekerige leerlingen, collega’s en ouders zorgde ervoor dat ik op de vraag “Goeiedag! Dit is Candy van vanAnaarBETER! Stoor ik u?”, enkel kon antwoorden: “Euhm… Eigenlijk wel want ik sta hier in het midden van een bommelding met al m’n leerlingen”. Ik legde af zonder verder nog iets te zeggen want naast mij stond een leerling die al 6 keer gebeld werd door z’n moeder en helemaal niet meer wist wat hij nu moest doen. Pas toen ik thuis was besefte ik hoe stom ik was geweest om niet zelf voor te stellen om terug te bellen of op z’n minst iets gepaster te reageren.
Een dag daarna mailde ik netjes het artikel door van de eigenlijke bommelding. Kwestie van aan te tonen dat ik niet gek was maar wel degelijk in het midden van een bommelding stond. Ik werd opnieuw opgebeld en na een aantal gesprekken en testen, begon ik enkele maanden later aan m’n eerste stappen als recruiter bij vanAnaarBETER.
Ik hoorde al verhalen van mensen die het tijdens hun sollicitatie voor elkaar kregen om met hun balpen vast te hangen in hun haar en anderen die naast hun stoel gaan zitten in plaats van er op.
Solliciteren….Het is niet niks! Ik ben benieuwd naar jullie sollicitatieverhalen! Shoot!
Sinaida Vanex – Recruiter